© 2013 admin. All rights reserved. AFFICHE FINALE-26ti

гласот на земјотресот / Léa dans la rue pour les 50 ans du tremblement de terre de Skopje

24 juil. Filed under Albanais, Anglais, écouter Léa hors du net, Français, Macédonien, Rencontre. Bookmark the permalink. Leave a Trackback (URL).

Une installation se prépare pour le 26 juillet. 50 ans après le tremblement de terre.

Imagine des caisses de bières qui se baladent dans Skopje…
Ou plus exactement, des gens qui se promènent avec des caisses de bière sur la tête.
Ils s’arrêtent.
Une pause.
Ils invitent les passants à écouter un documentaire de création.
Installés confortablement sur un banc, dans le parc, ou quelque part sur un coussin.

Une nouvelle génération de cinéma itinérant, dans lequel le son est fourni, Mais pas l’image. Elle, on l’entrevoit à travers l’anse de la caisse de bière.

Beaucoup d’entre nous se souviennent du tremblement de terre.
Quelques-un l’ont survécu, d’autres en ont entendu parler.

Avez-vous déjà (re)pensé au tremblement de terre en vous promenant en ville?

Viens ! Écoute !

Les voix du tremblement.
Pourquoi?
Parce qu’il n’y a pas d’image. Juste le son. Donc c’est toi qui fournit l’image. Dasn ta tete, ou par ce que tu vois sur le moment.
Une caisse de bière à l’envers.
Résonne, de ces voix.
Qui disent quoi?

Emotions, des souvenirs.
Sur un sujet, trop dur.
Un projet qui raconte
Que la vie continue
que la mémoire se garde
Un projet qui raconte
L’éloquence des voix.
Meme si on ne les comprends pas.
On comprend pas pourquoi?
Parce qu’elles viennent de là-bas.
Là-bas où les lettres ont perdu la tete
ont perdu leurs voyelles,
une danse de consonnes ts kr vrv.
Ces voix ont leur coeur sur la main.
Elle se souviennent du tremblement de terre.
Celui de 63. Skopje que tout le monde a aidé.
En pleine guerre froide.

Merci à toutes les voix, qui ont souhaité passer leurs mémoires,
Merci à toute l’équipe impliquée dans la préparation de ce projet !
Venez nous voir, nous suivre, dans les rues de SKopje ce vendredi…

>>>
MK
>>>
ПОДВИЖНА ИНСТАЛАЦИЈА НИЗ УЛИЦИТЕ НА СКОПЈЕ НА 26 – ТИ ЈУЛИ
Со Леа Промаја и уметници од Франција, Србија и Македонија

Замислете си една изложба што е подвижна…
Подвижна инсталација низ градот за скопскиот земјотрес.
Некој од Вас се сеќава на земјотресот –
Некој друг го доживеал, на некому му раскажувале постарите.
Мислите ли на тоа кога кога се шетате низ градот?
ДОБРЕДОЈДОВТЕ во експерименталната истрага на колективната меморија за земјотресот
ДОЈДЕТЕ, СЛУШНЕТЕ…

Голема благодарност до сите скопјани, на нивните сеќавања за земјотресот, на колективната меморија на градот од страна на сите генерации.

>>>>

Гласовите на земјотресот.

Зошто?
Бидејќи не постои никаква слика. Само звук. Ти ја конструираш сликата.
Од твојата глава, или од она што гледаш наоколу. Гајба од пиво на твојата глава. Вибрира од овие звуци.
Што зборуваат тие?
Чувства, спомени.
На една тешка тема.
Проект кој прикажува.
Елоквенција на гласови.
[дури ако ние, странците не ги сфаќаме.
Зошто ние не ги разбираме?
Бидејќи тие доаѓаат оттаму.
Таму каде што писмото(буквата) полудува,
согласката танцува тс, кр, крв.]
Овие гласови се топли и гостољубиви.
Тие се сеќаваат на земјотресот.
Оној од `63.

Скопје на кое сите му помогнаа.
Токму во жижата на Студената војна.

Се случи одамна. Што останува во главите? Просторот е променет, и тоа не малку.

На што се сеќаваат луѓето од овој разурнувачки миг за Скопје во 1963 година?

Целиот град потресен, секој жител беше загрижен, без исклучок. Номадска инсталација, ние можеме да одиме насекаде, да сретнеме секого. За ова, ние сакаме да одиме секаде, и ние можеме да одиме насекаде. Секој беше загрижен и ние сакаме да споделиме со секого.

Да се биде во допир, да се има повратна врска, секогаш заплеткано од оние времиња што ние никогаш нема да ги знаеме, Југославија, ние нема да ги сретнеме, во она Скопје во кое ние никогаш нема да влеземе. Кутијата на твојата глава ти овозможува да ја видиш надворешноста. Во твоите уши, свет што го меша минатото и сегашноста. Пред твои очи ја гледаш сегашноста, гласовите ти даваат потпора за она што го гледаш. Звуците те носат до денешно Скопје, но што е уште поинтересно, во главите, во сеќавањата…